BALKANLARDA ÇAĞDAŞ TÜRK ŞİİRİ ANTOLOJİSİ

Türk şiiri başlangıçtan beri, göç ve gurbetin serüvenini yaşamıştır denebilir. Balkanlardaki çağdaş Türk şiiri, hüzünlü ezgilerle, kendini içli yakarışlarla seslendiren “gurbet türküleri” söyleyerek yaratmıştır. Ta Osmanlıdan beri, özlem iliklerine işlemişti, canevine yerleşmişti. Rumeli, tıpkı İstanbul gibi, Anadolu gibi, göç ve gurbet ruhuyla yaşıyordu. Balkanlarda, İmparatorluğun manevi ve estetik özvarlığındaki özlemlerle yoğrulmuştu, aynı dokunaklı lirizmi cankulağıyla dinliyordu.  Balkan Türkleri ve şairleri, yüzyıllarca egemen yaşadıkları anayurtlarında, başka dinlerin, milliyetçi ideolojilerin, tarihi hınçların kurbanı oldukça, sürekli gurbet yaşamına da mahkum oldular. Türkiye “mev’ud belde” oldu onlar için… Bulgaristan, Romanya, Yugoslavya, Makedonya ve o yörelerdekilerin çoğu, Türkiye’yi hiç görmemişlerdi bile… Ama kendi topraklarında “sürgün” gibi hissediyorlardı kendilerini… Türkiye anavatan değildi ama, özlenen asıl vatan oldu onlar için, bir soyut ülke, bir ütopya…

Talat Sait Halman